5.เมื่อลูกผมเรียน giftedโรงเรียนดังแห่งหนึ่ง

5. อยู่แบบไร้เพื่อน เศษเหลือของสังคมแต่ไม่ไร้ตัวตน

แต่ก่อน ฉันไม่เคยแยแสเลย เรื่องเด็กๆแกล้งกัน ทะเลาะกัน เขาก็คุยกันได้แบบเด็กๆ ไม่ต้องมีผู้ใหญ่มาเกี่ยวข้อง เท่าไร

ฉันถูกสอนมาแบบสังคมลูกผู้ชาย โรงเรียนชายล้วน มีการทำโทษ ผิดยอมรับแบบลูกผู้ชาย… และพยายามหล่อหลอมให้ลูก .. ฉันเชื่อว่า พ่อแม่ คือผู้นำทางของลูกๆ คือผู้ที่ลูกจะไว้ใจได้มากที่สุด … ลูกจะเชื่อเรามากที่สุด

แต่…ฉันรู้สึกผิด…ที่ไม่เชื่อลูกในหลายๆครั้ง … ในบางครั้ง หลังจากที่มีปัญหาเรื่องการส่งงาน ก็กำชับและบังคับให้ลูก ทำสมุดจดงาน ต้องเขียน ต้องทำ และรายงานทางเฟสบุ๊คทุกวัน ..

เราต้องปรับตัวเพื่ออยู่รอด ไม่อย่างนั้นเราอยู่ในที่แห่งนี้ไม่ได้ …ฉันบอกลูกทุกครั้ง .. หลายๆครั้ง เมื่อมีรายงานว่าลูกไม่ส่งการบ้านอีก ฉันก็ฉุนเฉียวและลงโทษลูกไปอีก เพราะลูกไม่รักษาสัญญา … ฉันมักบอกลูกตลอดว่า เราเปลี่ยนอะไรใครไม่ได้ แต่เราปรับเปลี่ยนตัวเราได้

เราเข้มเรื่องงานลูก และพยายามปรับพฤติกรรมลูก กลุ่มของไมล์ อยู่ในกลุ่มเด็กคะแนนบ๊วย 5 คนของห้องที่เป็นผู้ชายล้วน และเป็นเศษเหลือของการจัดกลุ่มของเด็กๆทั้งหมดในห้อง ที่ทุกคนไม่เอาแล้ว หรือเรียกว่ากลุ่ม “5 แสบ”

และในกลุ่มเอง ไมล์ก็เล่าว่า ชอบแกล้งกันเอง ในกลุ่มจะมีเด็กแอสเปอร์เกอร์อีกคนหนึ่ง เงียบๆ เรียบร้อยไม่มีปากเสียง และมักตกเป็นคนที่โดนเพื่อนแกล้งเสมอ ไมล์ก็เคยไปแกล้งเขาด้วย … โธ่ ลูกฉันสอนไม่จำ

ครั้งหนึ่งเกิดกรณีการแกล้งเพื่อนคนนี้ ไมล์ก็ดันผสมโรงโดยการไปถ่มน้ำลายใส่ โดยบอกว่า แกล้งเล่นๆ ผลคือโดนเรียกเข้าห้องปกครองกันไปหลายคน โดยหัวโจก คนเริ่มก็โดนด้วย ส่วน..ลูกเรา ช่างไม่รู้เลยว่าทำอย่างนี้ไม่ดีไม่ดี … เด็กหนอเด็ก

สิ่งแวดล้อมเริ่มแย่ลงในความคิดของคนเป็นพอแม่  วันหนึ่งคะแนนออกมาพบว่างานกลุ่ม วิทยาศาสตร์ ไมล์ได้คะแนนศูนย์อีก คนเดียว ทั้งที่คุยหนักหนาว่า เรียบร้อยแล้ว ถามเจ้าตัวบอกว่า เพื่อนหักหลัง ไม่ยอมเอาชื่อเข้ากลุ่มให้  ถามเพื่อนบอก ไมล์ทำงานช้า เลยไม่ได้ลงคะแนนให้.. ฉันก็เชื่อเพื่อนลูกอีก.. ไมล์โดนทำโทษไปอีกยก…

ถามเราเอง เราบอกว่า สมัยก่อน เรื่องแบบนี้คือเรื่องขี้หมา

เพื่อนก็คือเพื่อน .. จะดีจะร้าย เมื่อเพื่อนอยู่กับเรา เราก็ต้องดึงกันไป

…หรือพฤติกรรมลูกเรามันเลวร้ายขนาดไม่มีใครยอมรับเลย …เราไม่เคยมองเพื่อลูกว่ามีปัญหา เมื่อมีเรื่อง เราโทษลูกเราเองทุกครั้ง…

แม่เองแทบจะไม่ยอมรับโทรศัพท์จากโรงเรียนเลย เพราะจะมีเรื่องมาอยู่เรื่อย

ครูประจำชั้นเล่าให้ฟังว่า คาบภาษาอังกฤษ ที่มีครูต่างประเทศมาสอน และให้เด็กเขียนความฝันในอนาคตว่าอยากมีอะไร …

เด็กๆ เขียนสิ่งต่างๆกันไปต่างๆนานา..

แต่ ..

ไมล์ ลูกเราเขียนว่า…

I need friend……

Author Profile

thaiblog

Latest entries

• ปล่อยวาง2023.03.24จะสุขได้อย่างไร ถ้าใจแสวงหาแต่เรื่องทุกข์
• ปล่อยวาง2023.03.22เมื่อละทิ้ง มันคือสุข
• ปล่อยวาง2023.03.21เอาใจเขามาใส่ใจเรา
• life series2023.03.06ธรรมะจากพระอาจารย์สุชาติ