2.เมื่อลูกผมเรียน giftedโรงเรียนดังแห่งหนึ่ง

ตอน 2 คิดผิด ทำผิด เปลี่ยนชีวิต…

อ่านไปเรื่อยๆ จะทราบว่า เราคิดผิดไปอย่างไร….

ธันวาคม ต่อเนื่องถึงมีนาคม 2555 จะเห็นสองพ่อลูก ที่มุ่งสู่กรุงด้วยความหวัง …สองเท้าก้าวข้ามความเขลา ความกลัวมาสู่สนามสอบที่กทม. สนามแล้วสนามเล่า …ตอนเราติวกันหามรุ่งหามค่ำที่วรรณสรณ์ เคยถามว่า “ไมล์ เหนื่อยไหมลูก” ไมล์บอกว่า “เหนื่อยครับ แต่ผมจะพยายามเพื่อมาอยู่ที่ดีกว่า ” ฉันเคยถามว่า ที่เก่ามันไม่ดีอย่างไรตอนป.6

“ผมไม่ค่อยมีเพื่อนครับ ..” ไมล์ตอบ ซึ่งเป็นคำตอบที่เคยได้รับเมื่อตอนไปประชุมกับครูก่อนจบ ป.6 ว่าเขาเข้ากับเพื่อนที่นี่ไม่ค่อยได้ “ไมล์ชอบ บางที โชว์ออฟว่าตัวเองเก่ง เล่นแรงๆ บางทีแกล้งเพื่อน พูดเสียงดังๆ ส่วนเพื่อนผู้หญิงก็ไม่ชอบ เพราะตัวเหม็น บางทีพูดเหมือนไม่คิด โผงผาง” ซึ่งเป็นสิ่งที่ ครอบครัวรับรู้บางส่วน ว่าคืออาการของเด็กสมาธิสั้น ..

..แต่ต้องโทษฉัน ที่ละเลย ไม่ได้สนใจว่า อาการนี้ ก็เกิดขึ้นได้กับเด็ก แอสเปอร์เกอร์ Asperger ซึ่งเคยร่ำเรียนมาในตอนเรียนpsychi

ว่าด้วยอาการก้ำกึ่ง จากเด็กที่มีความผิดปกติในการเข้าสังคม  และเป็นความผิดปกติ ในแบบคล้ายๆกับเด็กออทิสติก แต่ในระดับความรุนแรงน้อยกว่า โชคร้ายที่ตอนนั้น พวกเราไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ และโชคร้ายกว่านั้นที่ทั้งที่พ่อเป็นหมอ แต่เรากลับพยายามควบคุมพฤติกรรมลูก .. ที่มีปัญหา โดยการดุด่า … โดยคิดว่า เป็นปัญหาจากสมาธิสั้นของเขา … โดยเฉพาะถ้าครูบอกเขาว่า ไปแกล้งเพื่อน จะโดนหนักมาก บางทีเลือดซิบ…

ทั้งๆที่ไมล์สมาธิสั้น แต่เขามีความพยายามมาก แม้จะโดนดุด่าว่า บางครั้งลงไม้ลงมือ เมื่ออารมณ์พ่อดี เคยถามไมล์ว่า โกรธพ่อหรือเปล่า ..ไมล์บอกไม่เคยโกรธ. ..เขาจะจำสิ่งที่พ่อบอกเกลียด ไม่ให้มาอยู่ในตัวไมล์ได้เลย 5 อย่าง คือ ความไม่ซื้อสัตย์คดโกง ความขี้เกียจ การแกล้งคนอื่น ความคุยโวโอ้อวด และการลักขโมย… โดยทุกครั้ง ที่โดนทำโทษ พ่อจะให้เอาธูปไปปักหน้าพระพุทธรูปหลวงพ่อ กราบ และสัญญากับหลวงพ่อว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก… ในบางครั้ง เมื่อพ่อชี้ให้ดูรอยแผลจากการตีที่แขน …เขาจะบอกได้เลยว่า เพราะอะไร แต่… เขาไม่เคยที่จะละความพยายามในการปรับตัว …แม้ว่า เขาจะมีปัญหาในการปรับตัวลำบาก… เขามักลืมตัวเผลอทำบางสิ่ง เช่น อยากแกล้งเพื่อน …

แต่เขาไม่เคยเกลียดเพื่อน…. แม้เพื่อนแกล้ง ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะบอกว่าเกลียดใคร .. เขาจะบอกแต่เพียงว่าเพื่อนเล่น พูดเล่น… เขาไม่เคยเครียดเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ กลับพยายามหาทางเข้าหา บางครั้งเขาเปรยว่า …ผมไม่รู้จะพูดอย่างไร เพราะผมเดาใจไม่ถูกว่า คำพูดนั้นๆ จะทำให้เพื่อนมีปฏิกิริยาอย่างไร…

ใช่แล้ว เขามีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับสังคม..โชคดีที่เราไหวตัวทันพาเขาไปพบจิตแพทย์ ที่รามา ..แต่โชคร้าย เรามาพบเมื่อเขาเกือบจะอยู่ในสังคมของเหล่าเด็ก giftedของโรงเรียนดังแห่งนี้ไม่ได้ จนเราถึงกับต้องเปลี่ยนชีวิตพวกเราอีกครั้ง….


Posted

in

by

Tags:

Comments

Leave a Reply